15 Haziran 2013 Cumartesi

yemyeşil.

Boğazımı acıtan bir koku var.
Havanın pisliği mi bu yoksa ağaçların bize isyanı mı?
Koruyamamanın verdiği utançla kötü havaya söylenmek de ne tezat bir düşünce.

Gelecek olan nesle anlatmak lazım yeşili, muhtaçlığımızı.

Yoksa,

yeni nesil dalından koparıp küpe yapamayacak hiç kirazları,
belki dalını bile tanımayacak ultra teknolojik hayatında.

Yeşilin tüm tonlarını tanıyamadan,
markaların amblemlerinden gördükleriyle büyüyecekler. (!)

Sevgilerini gülle, çiçekle değil de elektronik postalarla ifade edecekler.
Ne acı,
sevgilerini bile...

Kendimiz için olmasa da o kirazların kulaklara küpe oluşunu görmek için sahip çıkalım.
Peşimizden gelen nesil için bir avuç yeşili bırakmanın haklı gururu için,
rahatça nefes almak için,
nefes alırken huzur dolmak için,
huzurla yaşamak ve yaşattığını bilmek için,
hep birlikte sahiplenelim,el ele...
                                                                                                   ayşe.






11 Haziran 2013 Salı

güneş.

Her güne yeni bir güneş.
Ama her gün farklı parlaklığı, aydınlatıcılığı ve göz alıcılığıyla.
Evreni çok sevmez belki de.
Çok özenirim.
Sevmemeye rağmen nasıl büyük bir ihtişam bu?
Nasıl bir denge ya da dengesizlik?
Bir anlasam,
başkalarının hayatını umursamadan kendi yeni gününü yaşamak.
Kendi dengeni düşünmek sadece.
Ah, ne güzel olur bunu bir başarabilsem.
Zor olsa da deneyelim,
Hedefim güneş bundan sonra!




6 Haziran 2013 Perşembe

karşı sahil.

Duru, masmavi, tertemiz ve görünürde sonsuz.
Hep istediğim ya da olmak istediğim gibi Ege.
İçi dışı bir ne olursa olsun.

Karşısına geçip içkini yudumla.
İçtikçe feyz al, keyfini çıkar.
Bırak kenara içini tırmalayan kötüleri.
Dal ferahlığa, huzura, Ege senin için, benim için var.
Sadece mutluluk ve huzur vermek için,
özgür hissettirebilmek için.

Al bir yudum sen de içkinden, kapat gözlerini.
Derin bir nefesle kötülerle iyilerin yerlerini değiştir içinde.
Kulağına gelen melodiyle yüzündeki gülümsemeyi hisset.
İşte bu kadar kolaymış huzur ve özgürlük hissi.

Ama gözü açınca bir Ankara büyüklüğü, karmaşası.
Korkunçluğu ya da.
Gözlerini hep kapalı tutmak,hiç ayrılmamak istersin.

Sezen Aksu'nun da dediği gibi "Kalbimiz Egede Kaldı"...