başlıksız.

Ne anlatılır ki bunca şeyin üzerine? Gözlerin senden bağımsız davranır. Anlamaya çalışırsın. Ama mümkün mü bu acıyı yaşayabilmek? Tüm gerçekliği ve soğukluğuyla yaklaşırken neyi anlayabilirim, nasıl yardım edebilirim ben? Hayat devam ediyor, devam edecek de... Kötü şeyler nasıl oluyor da böyle üst üste geliyor, aynı kişiyi buluyor?  Nasıl bir sınav bu? Nasıl bir güç?

Yazı yazmak bile zor geliyor. Kelimeler sadece konuşurken boğazda düğümlenir sanırdım ama bunun yaşanan acıyla alakası varmış. Ellerim düğümleniyor.
En zor empati bu olsa gerek. Ve ben yanından bile geçemiyorum. Ben bunu bile yapamıyorken, gücün karşısında eğiliyorum saygıyla... 
Her şekilde yanındayım.Senin de, benim de...
                                      
                                                                                                       ayşe.