...Ne kadar da aptalım. Hataları üst üste, tekrar tekrar yapmak ne büyük sorun. "Akıllanmayacaksın!" dedi iç sesim. Ama şimdi sen sus, yazma ve anlatma sırası bende. Israrla tekrar etti iç ses. Yardımcı olmuyor ama bana bu isyan. Başka şeyler söyle iç ses. Beni rahatlatacak şeyler söyle. Susuyor iç ses. Kış günü, kar tanelerinin yere çarpma sesini işitebileceğim kadar sessizlik sağlıyor iç ses. Korkunç. Korktukça sessizlik keskinleşiyor ve bu keskinlik bir bıçaktan bile daha çok can acıtır şekli alıyor.
Kan akıtmadan parçalıyor içimi keskin sessizlik. Çıldırıyor muyum? Ya da çıldırmak üzereyim. İç sesimle konuşuyorum. Yok yok, iç sessizliğimle savaşıyorum. Galip kim? Kazanan kim?
Susuyorum ama. Keskin susuşlarımdan susuyorum. Tüm sinirimi, hüznümü susuyorum. Kinimi, kızgınlığımı, sıkıntılarımı susuyorum. İçim susuyor, ben daha çok susuyorum.
ayşe.
